ÇATLAʞ SOSYOLOG
[Of’a her yağmur yağdığında bir Oflu aşık olmuştur ve ağlıyordur.
Ne zaman Çalek deresi taşarsa anla ki bir Oflu daha aşık olmuştur.
N zaman gökyüzü kara bulutlarla kaplanır ve Karadeniz kudurmuş gibi çırpınırsa o zaman bil ki bir Oflu daha aşık olmuştur.]
Çılgın sevda anaforlarının içimden nehir nehir aktığı bir akşamüstüydü.
Sahilde oturmuş, güneşin ufukta kırmızı feryatlar bırakarak şafaksız uçurumlara yuvarlanışını seyrederken, “aşık oldum” demiştim sana.
Koluma sarılıp başını omzuma koymuş ve; “Dünyayı yönetecek özgüveni olan bir Oflunun “aşığım” diyecek kadar zayıf olabileceğine inanamıyorum” diye karşılık vermiştin.
Anlaştırmamıştım ama, bisturi kesiği gibi acıtmıştı içimi bu sözün..
Ardından kalbimin üzerine avucunu koymuş ve “kadavradan nakil gibi duruyor oysa” demiştin.
Birden yağmur başlamıştı.
Aynı anda, aynı şeyi düşünüp bakışmıştık; yağmurdan kaçmayacak ve inadına ıslanacaktık.
Sonra..
Sonra en takatsiz, en savunmasız, en bebek anımda bir güvercin gibi uçarak gittin avuçlarımdan.
Aaahh be güzelim..
Gözlerinin namlusunu devirip vurduğun Ofluyu fason beyinli bir makine mi sandın.
Oflu ve aşık olma kelimelerini yan yana gördüğünde inanamamak da neyin nesi ha..
Arabesk olacak ama; bu çatlak sosyologu “Oflunun aşk boyutu” konusunda tahlil yapmaya zorladın.
Sen kaşındın.. Al bakalım..
Oflunun; kainatın nabzı gibi atan kalbinin, Sahra çölü kadarcık ısınabileceği nasıl sığmaz beyninin çeperine..
Oflu demek; gözlerinin ve kalbinin kepenklerini sevgiye siftahsız kapatmak demek mi yani sence.
Onlar, aşkın daracık sokaklarında bir kemençe çığlığıyla vurulacak kadar açık hedef değiller mi?
Bak söylüyorum; Oflu aşık olur..
Hem de aşık olduğunda susamış bir denize döner, kalbinde bin dinamitler deposu patlar, üzerine Büyükharman’lar yıkılır, ruhunda binlerce dekar orman yanar.
Bazılarının bakışları kıstırılmış yaralı bir ceylan gibi yenikleşir ve kışa yatan avurtları çökük ağaçlara dönerler.
Nice Oflunun, giden sevgililer mezarlığı vardır anılarının morgunda.
Aşk acılarının rengini ve sırlarını kimse bilemez, çünkü bu sırlar ölü kelebeklerin dudaklarında gizlidir.
Aşk okyanusunun labirentlerinde kaybolup giden nice Oflu vardır, nicesi kesik bir baş gibi kendi gövdesinin üzerine düşmüş vaziyette yaşar.
Ve niceleri anılarının kör kuyularının zulasında, siyah beyaz bir resim gibi ölünceye dek saklarlar sevdalarını.
Aşık Oflunun her hücresi bir cenaze hüznündedir, her hücresinde denetimsiz kasırgalar eser.
Ruhu canlı bomba gibidir.
Umutları toprak karasıdır ve gözleri o’nun yollarını beklemekten nasır tutmuştur.
Bazılarının hayalleri talan edilir, içindeki heykeller yıkılır, kalbinin spotları taşlanır ama gene de kimseye göstermezler yaralarını.
Dünyayı yönetecek özgüvende olan Oflu, tüm bu dehşet gelişmelere rağmen onurlu bir aslan gibi yaşar o dev yalnızlığını.
Ve her Oflu bilir; ona aşıkolacak kimse kalmadığını hissettiği zaman gerçekten öleceğini..
Ve bundan sonra sen de bil ki; Of’a her yağmur yağdığında bir Oflu aşık olmuştur ve ağlıyordur.
Ne zaman Çalek deresi taşarsa anla ki bir Oflu daha aşık olmuştur.
N zaman gökyüzü kara bulutlarla kaplanır ve Karadeniz kudurmuş gibi çırpınırsa o zaman bil ki bir Oflu daha aşık olmuştur.
Ve bir daha bana kimse sormasın “bir Oflu gerçek anlamda aşık olur mu”, diye, tamam mı?.
Yaşar Berberoğlu
yılmaz çan 12 Yıl Önce
Hocam bu yazı biraz ağır oldu. Bizim anlayacağımız dilden yazarsan daha makbule geçer.Biz senin kadar okumadık. Bu saaten sonra sözlük açtırma bize. Kal sağlıcakla
Erdal ABDİOĞLU 12 Yıl Önce
yazınızı çok beğendim ofa olan aşkınız özleminiz sizi çoşturmuş hocam :)
ŞAİR YUSUF CEVAHİROĞLU 12 Yıl Önce
İNSAN BU NE ZAMAN GERCEK AŞKLA KARŞILAŞACAĞI ELBET KADERİNDE YAZAR.GERCEK AŞKI YAŞAYAN AĞLAMAYI VE ÖZLEMEYİ BİLENDİR. (ŞAİR CEVO)